Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde

Albert Polman doet bij NWO-Instituut AMOLF onderzoek aan zonnecellen en is hoogleraar zonne-energie bij de Universiteit van Amsterdam. Hij introduceerde in Nederland het gebruik van nanofotonica voor lichtmanagement in zonnecellen. We spreken hem over zijn carrière, zijn onderzoek en het nationale wetenschapsklimaat.

Auteur: Marieke de Boer.

“Bijna niemand geloofde in de jaren tachtig in zonne-energie. Wij werden bij AMOLF toen echt gezien als de alternatievelingen.” Albert Polman raakte tijdens zijn studie gefascineerd door zonnecellen en liep in 1985 stage bij AMOLF. Zijn promotieonderzoek deed hij daar ook, onder begeleiding van Wim Sinke en Frans Saris. Polman geloofde 35 jaar geleden al in het potentieel van zonnecellen. “Maar het was wel logisch dat bijna iedereen sceptisch was, want zonnepanelen waren destijds honderd keer duurder dan nu.”

Na zijn promotie verliet Polman de wereld van het zonnecelonderzoek, om er tien jaar later weer in terug te keren. Hij werkte eerst als postdoc bij het vermaarde Bell Labs van AT&T in de Verenigde Staten, waar hij werkte aan geïntegreerde optica voor telecommunicatie. Vervolgens deed hij een open sollicitatie bij AMOLF om daar een onderzoeksgroep op te zetten om dit werk in Nederland uit te bouwen. “Ik kreeg binnen 24 uur antwoord van Frans Saris dat ik een groep mocht opzetten op het gebied van geïntegreerde optica. De voorwaarde was dat ik zelf het geld zou verdienen om het te financieren; ik was misschien wel de eerste tenuretracker in Nederland.”

Lees het volledige interview in het septembernummer van het NTvN.